Jaar na 5e school-ontslag
Onderstaande brief is geschreven door dramadocent Daan Anton Jacob Beckers, twee weken na het ontslag op staande voet geschreven en als inhoud ingezet door de advocaat en werd gewonnen in december 2024.Reactie op brief ‘Ontslag op staande voet’ van 20 november 2024 door GRCIntroductieBij deze mijn reactie op de ontslagbrief die na mijn plotselinge ontslag bij het Gerrit Rietveld College Utrecht (GRC) met de vaststellingsovereenkomst thuis aangetekend en per post door mij is aangenomen op vrijdag 22 november 2024. In mijn bezwaarbrief van dit ontslag op staande voet dat ik voorafgaand aangetekend stuurde heb ik aangegeven dat ik volgens mij niet ontslagen kan worden op grond van mijn vrijheid van meningsuiting van protest-filmpjes die altijd al zichtbaar waren. Daarbij geef ik in deze brief bezwaar en nuancering bij verschillende punten uit het uiteindelijk gebleken ontslaggesprek op donderdag 14 november en op de ontslagbrief van 20 november 2024. Fouten die in de ontslagbrief gemaakt zijn zal ik verder in deze brief aanstippen. Mijn overtuigen (zoektocht naar waarheden) die in deze brief besproken worden zal ik met enkele bronnen staven. Ik vind het de taak van het schoolsysteem om, door de juiste vragen te stellen, en de juiste onderzoeken te doen, tot scherpere, mooiere, spirituelere en betere, wetenschappelijkere conclusies over de waarheid in de wereld en het leven te komen en daar probeer ik middels mijn werkwijze als dramadocent aan bij te dragen. Ik werk buiten de box, heb altijd op allerlei wijzen mezelf als anders en complex gepresenteerd, en heb mijn werkzaamheden mijns inziens goed uitgevoerd. Ik ben ondanks moeilijkheden met mijn contract vanaf het begin voortvarend aan de slag gegaan en heb, op één dag ziek zijn na, geen dag gemist en ben altijd op tijd geweest. Er was ook geen aanleiding voor ontslag op staande voet want ik had niks gedaan en het eerste gesprek dat ik met Erik Visser had was het eerste echte gesprek dat ik met hem had. Dat ik direct mijn spullen in moest leveren kwam als een verrassing, en tot de dag van vandaag voelt het als onrechtvaardig dat ik zo plotseling al mijn werk met de leerlingen en collega’s moest los laten. Er was genoeg te doen en ik was ook naast de lessen voortvarend bezig voor met name de eerste en tweedejaars jongeren en de school. Ik had de leiding over de projectweek die na dit weekend begint, en heb dat volledig los moeten laten, ook richting allerlei workshopdocenten. Dat voelt naar en vreemd. Ik vond mijn rol als dramadocent leuk binnen het kunstvak team en vond makkelijk aansluiting bij leerlingen en collega’s. De omstandigheden binnen de school waren pittig, mede door een warrige bedrijfscultuur, alsook de blijvende rommel in het lokaal en de uitdagende opdracht met de leerlingen. Sommige klassen heb ik als erg onveilig ervaren in de gehele groepsdynamiek. Ik heb hierdoor veel aandacht besteed aan gemak vinden in het bij elkaar zijn, naar elkaar kijken en naar elkaar luisteren. Ik genoot van zoveel spelmomenten waarbij we hardop hebben gelachen, of waarbij we op 101barz dansten. Ik heb het idee dat ik aansluiting vond door relaxed en authentiek te blijven. Ik heb een eigen mening die niet altijd begrepen wordt omdat ik warrig kan klinken en groot droom en denk. Echter is het mijn rol als kunstvakdocent om uniek en werkelijk te zijn. Het was mijn poging om dat te blijven, zonder in te geven op de kwaliteit van het onderwijs, andersom, ik heb juist geprobeerd goed bij te dragen aan het welzijn en welbevinden van alle leerlingen. Ik heb ze allemaal individueel zo goed mogelijk geprobeerd te begeleiden binnen en buiten het klaslokaal in de school. In dit verslag beschrijf ik twee voorbeelden van wat ik een ‘slechte systeem-ervaring’ noem. Ook beschrijf ik twee casussen waarin ik volgens mij juist goed docentengedrag heb getoond. Ik zou niet weten waarom de ingenomen standpunten niet verenigbaar zouden zijn met het werken binnen de school, als deze met nuance en meer gesprek zouden worden bekeken. Liever gaan we in debat. Ik wil hier liever een leerzaam traject, dan een slepend proces van maken. Ik heb de ontslagbrief per alinea bekeken en op de inhoud daarvan gereageerd in de hoop fouten te herstellen, mijzelf in punten te verduidelijken of te verklaren en om enkele bronnen toe te voegen die mijn gedachtegoed ondersteunen. Hopelijk is dit voldoende om mijn werk weer te kunnen hervatten of anders om een eerlijkere regeling te treffen dan de huidige voorgestelde.Samengevat: